Morbo

Non sei de quen é a frase de que todos morremos sós.

Non estou moi dacordo, supoño que non é igual morrer só que arrodeado de seres que o queren a un. E a fin de contas morres igual, pero o pasamento supoño que será mais levadeiro.

Ven isto a conto da morte esta fin de semán de Rocío Durcal. Non admirei a esta señora en vida, pero a súa morte fixo que , cando menos a respetase. Só fago a comparación ca enfermidade que está a pasar a outra Rocio ("La más grande", ainda que lin o outro día que Rocío Durcal vendeu mais discos que ningunha outra artista)

O circo, a feria que se monta ó seu redor da algo de noxo. Non ela, nin a súa enfermidade, bastante desgracia ten de ter unha enfermidade grave. A xente que ten ó seu redor penso que fomenta ese abuso informativo-morboso que consumimos no televisor coma se nos mesmos non tiveramos vida propia. ¡Que diferenza con Rocío Durcal! Ó que lle gustaba puido chorar por ela, e ó que non deixouno en paz. ¿A quen carallo lle importa a vida desta xente, se foden polas esquinas o morren dun cancro? Polo visto a moita xente. ¿Con esta merda de sociedade que estamos a crear entre todos, que carallo ten narices de queixarse da perda dos valores e do botellón ? ¿Alguén se pregunta porque os mozos e mozas só lles interesa ser famosos, gañar cartos a esgalla e sair na televisión?

¿Por que será?

Adeus Rocío, non te quixen en vida, pero gañaches o meu respeto, ainda que fora por comparación.